Η αβάσταχτη ελαφρότητα ...

... της αγωνιστική απραξίας. Είχαμε πολύ καιρό να παρουσιάσουμε τέτοιο πρόσωπο αγωνιστικά. Από τις ένδοξες ημέρες της πρώτης χρονιάς (2009) της ομάδας. Μετά τα δύο καλάθια από τους μαθουσάλες (κρητήκαρο και stojan) στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου όπου και είμασταν πίσω στο σκορ με τρεις πόντους, η επιθετική παραγωγικότητα έγινε άγνωστη λέξη. Πιο αριστερό δεύτερο ημίχρονο δεν μπορούσαμε να έχουμε για το νέο έτος. Ούτε με 4ο μνημόνιο τέτοια πιστή εφαρμογή μέτρων δημοσιονομικής λιτότητας στο σκοράρισμα. Αν υπήρχε τρόικα και Δ.Ν.Τ. στο πρωτάθλημα θα μας έβαζαν άριστα και θα μας έδειναν και νέο δάνειο δίχως επιτόκιο προκειμένου να συνεχίσουμε το "χτίσιμο" υποδομών με γερά οικοδομικά υλικά (κοινώς τούβλα). Στον αντίποδα, το καλάθι μας έμοιαζε φαρδύτερο και από τα δημοφιλή βαρέλια του Jack Daniels όπου οι φωστήρες της Techvision με όραση (vision) "ξυράφι" έγραφαν από παντού και πλήγωναν ακόμη περισσότερο το ήδη καταρρακωμένο πνεύμα μας. Αποκορύφωμα το time out 1,5 λεπτό πριν τη λήξη και ενώ προηγούνταν με 15 πόντους (unfair). Το μόνο που δεν ακούστηκε από τον πάγκο ανήμερα της εορτής του Αγ. Αθανασίου ήταν το κάλεσμα "Που'σαι Θανάση;" στο πρώην μαθηματικό μυαλό της ομάδας να δώσει λίγο χρώμα με τις πιρουέτες του στο άχρωμο, άοσμο και άγευστο β' ημίχρονό μας!

Τα νούμερα και τα όργανα.